Өлеңдер ✍️

Күндізі ысып, түн мұздап,
Қостанай желі құбыладан.
Қарасу жолы тым ұзақ,
Қарасу жолы бұралаң.
Машина шамы үңгиді
Жеті қат түннің, қойынын.
Көрдім де, үздім, бір күйді
Желісін ұзақ ойымның.
Келемін қарап манадан,
Осылай ма еді бұл дала?
Жана бір өттік қаладан,
Алдымда тағы бір қала!
— Неткен бұл қала, досым - ау,
Көбейіп кеткен қайдағы?
— Шамасы сізге тосын - ау,
Түндегі дала сайраны?
Деді де шопыр, ойланды,
Машина жүрді бәсеңдеп.
Өзі де мендей таң қалды:
— Шынында, неткен әсем! — деп.
О, ғажап, оттар қозғалып,
Жүйткиді ерсіл - қарсылы.
Көрінді содан көзге анық,
Бүгінгі дала бар сыры.
Түнменен талас дән жиған
Комбайн екен жүздеген.
Осылай шықты алдымнан
Мекенім менің іздеген!
Ой салар көрген кісіге,
Отына бөлеп даланы.
Сүйемін. түннің ішінде
Қозғалып тұрған қаланы.