Өлеңдер ✍️

Кейде тау, кейде орман, тақыр жонға,
Жағалай үлестіріп тарту - олжа.
Базарлы анадай бір жомарт көңіл
Жарқырап, айналайын, жатыр Волга.
Жығыла қарадым мен ынтық жардай,
Көп еді төсінде оның жұлдыз қандай!
Қиналдым жерде жатқан мына аспанды
Көзімнің шарасына сыйғыза алмай.
Біресе ол өзен болып тулап, тасып,
Біресе от - сәуле боп құшақ ашып,
Қарады мың көзімен бір өзіме
Әр үйдің әйнегінен нұрын шашып.
Кім көрген судың жанып от болғанын,
Бір Волга енді қазір көп болғанын.
Ұзатып салды мені жеті түнде,
Артымда самаладай аппақ жалын.
Көріп ем Москваның түнгі аспанын,
Күндізге түні айнымай ұласқанын.
Жаңағы еске салды соны Волга,
Қалайша енді риза болмас жаным!
Сол көрген жомарт көңілі, шат мінезі,
Әр уақыт ықласы мол, жақсы кезі,
Соңымнан осынша жер еріп келіп,
Шығарып салғандай - ақ Москва өзі.
1956 жыл
* * *
Қолынан келсе әр ұлға
Берер - ау ана мәңгі өмір!
Баланың азық жанына,
Не жетсін саған, бал көңіл!
Сен қуансаң, баланың
Қуанбас бар ма мұршасы!
Аналық жүрек сал әнін,
Шырқашы, ана, шырқашы!
Мейрамың міне келді, сен
Күлші бір әлем тыңдардай.
Болады маған сен күлсең,
Бар бала күліп тұрғандай.