Өлеңдер ✍️

  10.05.2021
  192


Автор: Ғафу Қайырбеков

ШаҺсәнәм

Бұл — күн десем, бұлбұл десем нанбас ең,
Мен қайтейін, ол теңеуге бармас ем,
Егер Шаржоу аспанының астында,
Ол секілді естімесем әнді әсем!
Ол Түрікпен топырағынан нәр алған,
Гүл боп исі ауасына таралған,
Ол бір маржан, тұла бойы нұр сәуле —
Амудария толқынынан жаралған.
Оған бұлттар көктен жұпар біріккен,
Ол киіктің баласындай үріккен,
Алатаңнан соны ғана сайратып,
Алақаннан түсірмейді түрікпен.
Уә, табиғат, неткен жомарт, мырзасың,
Мен туғыздым, мені ғана жырласын —
Дедің бе әлде — сонша нұрдан жаратып,
Сонша күшке ие қылып бір басын!
Fажап сенің құдіретің, қуатың,
Анда-санда бір мықтыны туатын.
Бүкіл халық талантына бір өзі
Айғақ болып, айтып қана тұратын!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу