Өлеңдер ✍️

Қарап тұрсаң қаңтар күні батқанда,
Көк жүзінде енді қызу сақталмай.
Тек төменде ағараңдап жалыны,
Қар үстінде қанбақ жанып жатқандай.
Сәл аздан соң ол да күл боп кеткендей,
Жел қолымен осы күлді сепкендей.
Күлгін тартып, қарауытар төңірек
Жер көзінің жұмылар кезі жеткендей.
Сонда шопан терезесі сөз алып,
Ен далада жалғыз сәуле қозғалып.
Түнгі мұнар арасынан үміттей
Адам жаққан көрінер от көзге анық.
...Үй ішінде ыстық шайдың басында,
Қара көздер, балапандар қасында
Басталады ғажайып бір демалыс,
Бар жылылық, шуақ біткен осында.
Ол да бір — күн ұясына қонарда,
Сәулелері — сәбилері мол алда,
Кіп-кішкене ыстық-ыстық саусақтар
Мұрттың мұзын үзіп ойнар болар ма!
Бар, түгел ғып, үйдің ішін толтырып,
Жібереді ол, күндізгі жоқ олқылық.
Айтар жеңгей ауыл жақтың хабарын
Қою шайды күле құйып отырып.
Сол сәулеге туар сәуле қосып Ай,
Жылы орынға соға кеткен жолшыдай.
Жақсы еңбектің жақсы тыныс — рахаты
Әрбір кеште келе бермек осылай.