Өлеңдер ✍️

Тастап тақыт, Темір берген билікті,
Жорық кешпей, жүгендемей жүйрікті,
Соғыс шаңын кірпігінен тазартып,
Ол жұлдыздар әлеміне шүйлікті.
Ол аспанның тұңғиығын бойлады,
Ұшқыр қиял, асыл ақыл байламы,
Көк әлемнің құпиясын білмекке
Өмірінің кетті жыл мен айлары.
Ол бастады Темір білмес жорықты,
Табиғаттың сыр-сипатын мол ұқты.
Орап өтіп діннің ескі дуалын
Ол ғылымның тас қорғанын соғыпты.
Сонда ғана дұшпандары балалап,
Алған екен данышпанды қамалап.
«Сен құдайдың көрмек болдың жүзін», — деп
Басына оның жаудырыпты балағат.
Басын оның есер балта кесіпті,
Ғылым — сарай жаңа ашқанда есікті.
Ол ғылымға кешіккен жоқ, сірә де,
Оның бірақ заманасы кешікті.
Ол замана білмеуші еді обалды,
Кек алмайтын адамынан кек алды.
Оның өмірі жұлдыз болып зымырап,
Орта Азия аспанына қадалды.
Содан қайтып сөну білмей еш заман
Жұлдыз болып жана берген күшті адам.
Сол бірінші көкке қолын нұсқаған,
Сол бірінші «кек тұтқасын ұстаған».
Орта Азия көгіне көз салғанда,
Көрінеді ол, қара, досым, саған да.
Тас төбеңде тұрғандай-ақ Ұлуғбек
Бір сезімнен айрылмайсың әмәнда!