Өлеңдер ✍️

Ассалаумағалайкум, Сыр данышпан,
Тағы да тарттың мені ту алыстан,
Шарт етіп шаңқай түсте сені тапты
Кеудемнен сағыныш толқын зулап ұшқан.
Мен сенің балаң едім сан жырлаған,
Саянда ашық даусым саңғырлаған.
Шабыттың шаңырағы деп сені атады
Өлеңді сыйлағанда тағдыр маған.
Келемін содан сені құдірет-айлап
Басыңа жалын жырдан жалау байлап.
Шаңдатып той төбенде, шамырқантып
Шапқанда шаршы топта алақайлап.
Қуанып құла толқынды аспанға атып,
Тебіреніп, терең көзден жас парлатып,
Ашқанда құшағыңды, «нәсілің» деп,
Кетуші ем судай сіңіп, тастай батып.
Содан соң бер жағынды, ар жағынды
Құлаштап, сүзуші едім маржаныңды.
Көзінен сол маржанның көруші едім.
Тереңде жатқан сенің аруағыңды.
Ол — аруақ сен тудырған өңшең алып,
Ақындар тірі түгіл, өлсе жарық.
Тянь-Шаньнің тәкаппары саған тартқан,
Көрмеген өлшеп тасып, өлшеп ағып.
Жасаған данышпан жыр, дана күймен
Сонау бір Досбол шешен, Балабиден
Басталған асыл жырдың керуені
Армансыз қазынасын саған үйген.
Қос Жүсіп, Балқыбазар, Бұдабайдан
Әубәкір және қалмас бұл айғайдан,
Омары Шораяқтың шайқалғанда
Дейтіндей келіп қалды құдай қайдан.
Аспанға ақиықтай қатар ұшқан
Шақырып бір-бірінің аты алыстан,
Шебердей өрнек тоқып, тізелесіп
Өлеңмен қысы-жазы хат алысқан.
Ғұлама бір көтеріп алса басын
Аспанмен алғыр ойы тайталасып,
Еңкейіп әсте жерге қарамаған,
Қабылдап Әл Фараби ақ батасын.
Демекші Әл Фараби бұл да сенің
Бір балаң — сен онымен сырлас едің.
Қыпшақтың қызыл қоржын жолаушысы
Жеткізген қасиетіңді Мысырға сенің.
Жеткізген қадіріңді әлемге сенің,
Әлеммен сол арқылы сәлемдес едің.
Сіңірген еңбегің көп ғылымға сенің,
Еңбегің таусылмайды ғұмырға сенің.