Өлеңдер ✍️

Ынтыққан жоқ тоқырай,
Ғашық болып көрген жоқ,
Ақындарша оп-оңай
Өртенген жоқ, өлген жоқ.
− Неғыламын құмартып,
Есебі бір өтелер.
Жетерлік қой менсіз де
Ешкі қуған текелер.
Дейтін Дәужан именбей
Әзілкештер шалғанда.
Қиналмайтын үйленбей
Қырыққа келіп қалғанға...
Балықшының жесірі
Жалғыз қалған былтырғы,
Жылады да жыл бойы,
Биыл қайта құлпырды.
− Дәужан! - депті бір күні
Оңашада сол жесір, -
− Қаламыз ба өмірлік
Сен бойдақ боп, мен жесір?
− Қайдам... - депті Дәужаның,
− Ойлан - депті сол жесір.
Жараспас - ты қалғаным
Сен тұрғанда мен жесір...
Екі жарты бір бүтін
Бола қалды қосқанда,
Екеуге ортақ бір түтін
Ұша қалды аспанға.
Қарап Дәужан сыртынан
Күркесіне өзінің,
Көріп ұшқан түтінін,
Сүртер жасын көзінің.
− Өз ошағым, өз үйім,
Өзім еккен дақылым,
Өз сиырым, өз күбім,
Өзіме сай қатыным...
Сақта, құдай, сақтай көр,
Көз бенен тіл өтпегей,
Көргеніме кеп шүкір,
Асылық боп кетпегей.

1960