Өлеңдер ✍️

Байланысын қара жер мен адамның,
Баяндайды баяғысы бабамның:
Жатыр мөрі тақырларды таңбалап,
Тірлік үшін тынбай басқан табанның.
Үгітілген бор сүйегі бабамның,
Ішінде жүр жел үйірген тозаңның.
Жатыр өлген күмбездердің сынығы,
Жатыр орны жанып кеткен базардың.
«Жерде тіл жоқ, мылқау» дейді, сенбеңдер.
Жалған сөзді жалған деңдер, көнбеңдер!
Жасасын, жер, ата мекен, жер!- деңдер
Жерден, достар, жырақ кете көрмеңдер!
***
Кезіп - кезіп Қорқыт атам Бетбақты,
Кең даладан өлмейтін жер таппапты,
Таппаса да арман бетін қақпапты,
Желмаяның жез бұйдасын тартпапты.
Қорқыт атам аралапты тау-тасты
Сонда бір күй безілдеген бастапты.
Сол күй ұзақ өлімді айтып қақсапты,
Қорқыт атам сонда - дағы саспапты.
Қорқыт атам сонда - дағы саспапты,
Туған жерін тастамапты, қашпапты,
Бар арманын қобызына тапсырып,
Қалдырыпты қазаққа сол аспапты.