Өлеңдер ✍️

  06.05.2021
  123


Автор: Әбділда Тәжібаев

Тауда

Ішінде ақ қардай, аққудай шатырды
Жастанып тауды мен, қиялда жатырмын,
Тіл қатпас тасқа да,
Мұң шақпас мұзға да,
Құс қонбас құзға да
Өзгеден жақынмын.
Тау үнін түндерде дамылсыз тыңдаймын,
Өзім де мелшиген ана бір шыңдаймын.
Есітемін улаған, шулаған ырғағын
Аспанда жел тартқан керней мен сырнайдың.
Жел сайтан шулатып кернейді, сырнайды,
Құздардың мұздарын қыздырып ырғайды.
Шұбырта билетіп, жүгіртпек болады
Төндіріп төменге мың қасірет, мың қайғы.
Төменде ұйқтаған астана қаланы
Топанмен тұрғызбай тастамақ болады.
Тастарды жойқын бір жорыққа бастауға
Толқындар тасқынның дабылын қағады.
Сонда мен қысылып - қымсынып саспаймын,
Қорқытша қобызды сарната бастаймын.
Алысып желменен,
Арбасып селменен,
Шынжырлап тасқынды тұрғызбай тастаймын.
Тулаған толқынды құдайлар білсін деп,
Желді де жырыммен байлаймын тілсімдеп.
Оятып күнді де жіберем ертемен
Қаламның көшесін аралап жүрсін деп.
...Ішінде ақ қардай, аққудай шатырдың
Жастанып тауды мен қиялда жатырмын.
Тіл қатпас тасқа да,
Мұң шақпас мұзға да,
Құс қонбас құзға да өзгеден жақынмын.
***
Кеудемде көлеңкедей кірбеңім жоқ,
Құрбы қорлау дегенді білгенім жоқ,
Белсендінің атына мінгенім жоқ,
Бұлғаймын деп басқаны үргенім жоқ.
Тірлік атты кең дүние өз үйімдей,
Күнім жарық күдіксіз көңілімдей.
Жүрсем бопты өсекшіл сөзге ілінбей,
Қалармын деп қорықпаймын көзге ілінбей.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу