Өлеңдер ✍️

Апырым-ау, жоқ па, бармын ба,
Соға ма, жоқ па жүрегім?
Жоқ әлде тас боп қалдым ба,
Осы мен, достар, кім едім?
– Тұр енді,- дейді күбірлеп
Жерімнің желпіп самалы,
Көзімнен тұман біріндеп
Серпіліп кейін барады...
Таптым - ау жаңа өзімді,
Таныла берді маңайым.
Ашайын жұмған көзімді,
Кәнеки, қайта қарайын:
Әнеки шаңқан атырап,
Әнеки жасыл жапырақ,
Әнеки жайсаң - жас құрақ,
Мінеки қара топырақ.
Мынау не? Күн ғой баяғы,
Кәдімгі біздің жарық күн.
Басынан асып барады
Алатау деген алыптың.
Әнеки қызыл көбелек,
Жалауын жайды, көтерді.
Мына бір ұшқан ара кеп
Шағып та кетті шекемді.
Апырым-ау, шын ғой бәрі де,
Әлемім жарық, кең екен.
Бар екем, достар, әлі де
Көрерім әлі көп екен.