Өлеңдер ✍️

Ағайын, «кімсің »деме,

оралманбыз.

Үйірінен адасқан тай секілді

бір  ақмылтық боранда жоғалғанбыз.

Көкірегі тіреліп көк найзаға

мал мен жаннан мың мәрте тоңалғанбыз.

Ағайын, «кімсің »десең,

қызыл қанбыз.

Иілмеген бастарын қылыш кесіп,

руымен у ішіп қырылғанбыз.

Бір қайырылып соғатын күнді күтіп,

түйе құлап, жүк ауып, шұбырғанбыз.

Ағайын, «кімсің»  деме,

ақтабанбыз.

Ері мылтық, қатыны бесік алып,

Фамир, Алтай, Әлпіні таптағанбыз.

Туған жердің бір шымшым топырағын

алтын сандық түбінде сақтағанбыз.

Ағайын, «кімсің» десең,

Қара орманбыз.

Ұстараның жүзіндей бұл дүниеден

мың түңіліп, мың мәрте оңалғанбыз.

Қарғыбауға мойынын ұсынбаған

қабағына кек қатқан көкарланбыз.

Ағайын, «кімсің »десең,

оралманбыз.

Көк туына тамызып көздің жасын,

сағынышын сарыққан мол арманбыз.

«Қазақстан, бір жаным садағаң» деп,

жас отанға жармаса оралғанбыз.

Ағайын, «кімсің» десең,

Қара орманбыз.

Ағайын «кімсің» десең,

Көк арланбыз.