Өлеңдер ✍️

Түйе баласын — ботам дейді,
Жүні жұмсақ, момын, мейірімді дейді.
Құмда жүріп, иіскеп сүйіп,
Махаббатпен бауырына ейді.

Бие баласын — құлыншағым,
Желмен жарысқан тұлпар шырағым.
Жалына орап, иіскеп сүйіп,
Көзімен айтар – «тұлпар ұлыңмын!»

Сиыр баласын — бұзауым дейді,
Мейірімді жанармен төніп сүйеді.
Жалғыз қалса, мөңіреп іздеп,
Түн бойына жаны күйеді.

Қой баласын — қозым дейді,
Қошақанына мейірін төгеді.
Желмен жарысқан шағында да,
Ана жүрегі елжіреп егеді.

Ешкі баласын — лақ деп сүйіп,
Жанарымен жылытып киіп.
Шақырсаң да, маңырап келер,
Ана мен бала – табиғат сыйы.