Әңгімелер ✍️

Атамның ақылы

      Кезекті жұмыс күні аяқталды. Алайда бұл күннің аяқталуы Жалынға ерекше қуануға себеп еді. Себебі оны алда 4 апта дем алыс күтіп тұрған болатын. Асығып үйіне тез жетуді қалағаны бар. Өз жұмысын жақсы көрсе де, қатты шаршады. Үйінде әйелі Ләйлә мен баласы Аслан күтіп отыр екен. Аслан бірден:

Осылайша жас отбасы ауылға беттеп, жолын бастады. Жолды үшеуі әңгіме-дүкен құрып, музыка қосып көңілді бастады. Алайда анасы мен баласы ортасына қарай шаршап, ұйықтап кетті. Сонша уақыт жұмыстан шаршап жүрген Жалын өз ойымен оңашада қалды. Бәрі бар секілді, бірақ бірдіңе жетіспейтіндей... Осы ой Жалынды мазалай берді. Қасында сұлу әйелі, артқы орындықта тәрбиесі түзу баласы, астында темір тұлпары, жұмыстан соң қайтатын өз қолымен соққан баспанасы. Бақытты өмір үшін керектің бәрі бар, Жалынның бақытына не жетіспейді...

Ұзақ жолдан уақыт өткізіп үшеуі Жалынның туған жеріне, өсіп-жеткен ауылына келеді. Алдарынан жымиыған жүзбен ата-әжесі шығады. Оларды көргеніне ең қуанышты болған ол – Аслан. Әкесі мен анасын ұмытып тп кеткендей.

Ақ дастархан басында бас қосып әңгіме айтқанға не жетсін, шіркін-ай! Атасы мен әжесі Асланға әкесінің кішкентай кезіндегі қызықтарын айтып берді. Ішін жылу сезімі билеген Жалынға осы әңгімелер құдды бір ертегі секілді естілді. Кішкентай кезіндегі қызықтарды естіп, қазір өзінің қатты өзгергенінбайқады. Жылу сезімі түсініксіз бір толқуға айналды.

Көп ұзамай бәрі ұйқыға кеткен болатын. Тек Жалын ғана көз іле алар емес. Далаға шығып серуендеп келгісі келді. Далаға шыққаны сол еді, ауылдың кешкі қоңыр салқыны, жасыл шөп иісі бірден кішкентай кезін есіне салды.Әкесімен бірге істеген қақпа, кішкентай кезінде ойнаған ескі ойыншықтары оның бойындажылы сезімді оятқан болатын. Нағыз ерекше сезім әкесі екеуінің қолымен 5 жасында отырғызылған ағашын көргенде пайда болды. Арада қанша жылдар өтті, әлгі ағаш біршама өзім, бой бермей кетіпті. Әкесімен жер қазып, ағаш егіп, суарып жатқаны кеше ғана болған оқиға секілді көз алдында өтті. Осы сезіммен Жалын үйге оралып, ұйқыға батқан болатын.

Таңертеңімен күнмен таласа шыққан әтеш дауысынан да Жалынның әкесі ертерек ояныпты . Еп ерте бәрін оятып дастарханға шақырды. Анасы мен баласы ұйқысын қыймай-қыймай әзер дегенде барған болатын. Ал Жалын түнгі серуеннен кейін ұйқысын қандыра алмады. Әкесі баласының бұнысына қарап, «Кішкентай кезінде осындай едің, дос жолдастарыңмен түнімен жүріп кеш келетінін, одан қалмай азанда ұйқыңды жіберу өте қиын еді саған. Осынша жасқа келіп, бір отбасыныңтірегі болсаң да, көзімде әлі сол кішкентайкейпін, балам. – деп шығып кетті. Осы сөздерді естіген Жалын кішкентай кезін тағы есіне алыпжатып, көзі ілініп кетіпті. Бір кезде бетін сипаған анасының алақанын сезіп оянды.

Асүйде отқан кезінде даладан әкесі мен баласының дауысын естіді. Барып қараса екеуі жер қазып жатыр екен. Ағаш отырғызамыз дейді мыс. Осыны бақылап отырған Жалын бір кезде әкесінің сөздеріне құлақ түрді

Жалынға толық бақытқа жетпеген бөлшек осы секілді көрінді. Әкесінің қадірін тағы бір түсінді. Басымдықа алған кеңестегі тізімді аяқтады. Әкенің баланың өміріндегі маңыздылық тағы бір есіне алып, өзіне келесі бір маңызды тапсырма қойды. Ол – өз баласының өмірінде жақсы әке болып қалу.