Өлеңдер ✍️

сен де мені табиғат аяамайсың,

күзден соң-ақ кетесің қырын қарап.

адамдардың түрі жоқ аяайтұғын,

белгілі ғой ол маған бұрыннан–ақ.

жұрт не десін мен жайлы керек емес,

күндеріме өкінбен өткен масаң.

күз тұманын қарсы аллып күкешемде,

келеді деп отырам көктем қашан?!

Ағыл-тегіл ақтарып бар қаһарын,

күркіресе шіркін-ай, аспан алып.

ақ сарайға айналып менің күркем,

кетер еді келісті баққа оранып.

сұрқы қашқан сүикір күз дала мынау,

көктем жайлы тулайды ішімде өлең.

құр алақан бәрінен қаламын-ау,

құдіретке сенгенім үшін де мен.