Өлеңдер ✍️

Өмір құнсыз деп білемін сүйгенше, 

Өлемін ғой Найза кірпік түйрелсе. 

Отыңа үйір көбелекпін ұшқалақ, 

Көнемін ғой қанаттарым күйгенше. 

Ойда елесің. . . 

Жүрегіме жыр тұнды, 

Махаббат ол аңсау екен былтырды. 

Жалғыздықтың аралында отырмын, 

Сенім-кеме ақ желкенің жыртылды. 

Ақ кептері арманымның үркек пе ең?  

Өзің үшін жүрегімнен жыр төккем. 

Жазымды алып кетіпті ғой мәңгілік, 

Көк көбелек қанатына Гүл шеккен. 

Күндер кетті, айлар, жылдар жылжыды, 

Қиял қырда айсыз аспан мүлгіді. 

Быт-шыт етіп менің тәтті түсімді, 

Оятады сырғалардың сыңғыры. 

Елегізем болғандай бір тосын жай, 

Таң құшақтар көріспеген досымдай. 

Оянамын маңайымда түк те жоқ, 

Елестерге елітемін осындай.