Өлеңдер ✍️

Қарақұм бұл –
Қара құмдар есілген.
Қарақұм бұл –
Жолсыз дала көсілген.
Алаңанның
Аясындай өресі,
Тек жіңішке
Соқпақтарды көресің.
Оның өзі
Жүгіргенмен алға көп,
Жоғалады
Құм төбелер,
Жарға кеп...
Қарап тұрсаң;
Соқпақтың көп жаулары:
Ескен жел де,
Көшкен құм да,
Тау-дағы.
Бірінен соң
Бірі жасап шабуыл,
Тып-типыл ғып,
Көрсетеді адуын.
Соңпаңтарға
Бəрінен де ауыры –
Адамдарсыз
Жалғыз жадап қалуы
Адамдарды
Аңсап олар тосады,
Мұңмен мүлгіп,
Бетін құм, шөп басады.
Қалай ғана
Көмектессек оларға?
Көмектесу
Бірақ оңай болар ма?
Бəрінен де дұрысы –
Ауыр демей жұмысы,
Жарып өтіп,
Құмнан сол
Салу керек тыңнан жол...
Соқпақтар да жарысып,
Үлкен жолмен табысып,
Көруге оны асығып,
Жазда да ыстың, қапырық,
Қыста да аяз, қары бар
Адам сонда ағылар!..