Сырбай Мәуленов (Қара түн, қалың орманда)

Жасыл орман жазғы желге
Жайқалады терегі.
Қару асып жалғыз түнде
Партизан қыз келеді.
Су сылдыры, ну сыбдыры
Ойды онға бөледі.
Күшейеді жел шуылы,
Партизан қыз келеді.
Өлі ұйқыда ешбір заттың
Білінбейді дерегі.
Тасасында табиғаттың
Партизан қыз келеді.
Штаб үйі әлі алдында
Осы еді оған керегі.
Сырттан жайлап қарауылға
Қара бұлттай төнеді.
Қапияда қалды басып,
Қарауылды ауыздан.
Өткір қанжар қанын шашып,
Қорқырады жауыз жан.
Штаб үйін алды мезгеп,
Гранатын байлады.
Атты оны дәлдеп көздеп
Шықты үйдің ойраны.
Жауыз көзден қорып оны,
Жасырды орман терегі.
Қан жорықта болып жолы
Партизан қыз келеді.