Өтірік өлең (Қазақ ауыз әдебиеті)

Басында керегенің үрген қарын,
Көтердім жалғыз өзім соның бәрін.
Жүк қылып қара нарға артып едім,
Орнынан тұра алмады жануарым.

Басына қарағайдың көл тұрыпты,
Айтпаймын айт десеңде өтірікті.
Айтайын өтірікті ебін тауып,
Қан қылды бір санымды тышқан қауып.

Қатындар, не қыласың сиыр сауып,
Май алдым алты қарын шыбын сауып.
Беріпті бақа қызын көбелекке,
Жүріпті қара шыбын жеңгелікке.

Бір туын құмырсқаның ұстап сойып,
Той қылып, ат шаптырды төңерекке.
Бар еді бір өлеңім жаңа таптым,
Қайтарып көбелекті көлге жаптым.
Шыбынды шіркейменен құда қылып,
Үстіне тасбақаның шапан жаптым.