Аспан, көк, әуе, шарық

Алпыс күн аспанға қарағанша,
Алты көште айдынға құла.

Аспаннан киіз жауса да,
Құлға ұлтарақ тимейді.

Аспанға қарай оқ атпа,
Өзіңнің түсер басыңа.

Жер – төсек,
Аспан – көрпе.

Бірі аспан десе,
Екіншісі арқан дейді.

Алпыс күн аспанға қарағанша,
Алты көште айдынға құла.

Арқасы аспанға тисе де,
Ақылы аяғының астында жатыр.

Жерде жатқан жұмыртқа,
Аспанда ұшар құс болар.

Аспанға тас атпа,
Тақияң темір емес.

Аспанға ай мен күн екеуі де сияды,
Жердегі бір елге екі әкім сыймайды.

Аспаннан Әбілхаят суы жауса да,
Тал ағаш жеміс бермейді.

Аспаннан не түспейді,
Жер нені көтермейді.

Оқығанның бәрі жарық,
Оқымағанның беті шарық.

Ат аспаннан, нұр пейіштен.

Ауырғанның бәрі өле берсе,
Аспан асты бос қалар.

Әділ заң — аспан тірегі.

Бар ізгілік тек білімнен алынар,
Білімменен аспанға жол салынар.

Адам мен адам арасы
Аспан мен жердей.

Асқанға аспан да аласа.

Қатып қалған қайысқа сорпа бүркер, аспандағы жұлдыздың алтауы үркер.

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Қарап көріңіз 👇

13.09.2014