Жанарыңнан айналдым әлі тұнық,
Уақыт сені жеңбепті «кәрі» қылып.
Сынағына сес бермей тұрғансың-ау?!
Мыңдайыңды кетіпті әжім сызып.
Көңіліңнен теңіздей.......

Мына мұңым дос боп, қуанышым өгей боп,
Отыз жылым өтті отыз күнге теңдей боп.
Жастығымның бір бөлігі Алатаудай асқақтап,
Бір бөлігі сән бермеді.......

15 қарашада Қостанай облысы, Қостанай ауданы, Қобланды селосында туған.

Рабфакта оқыды (1931–1932). «Әйел теңдігі» журналында әдеби қызметкер (1929–1932), жауапты хатшы (1932–1934). Орынбор облысы Дамбар ауданында кітапхана меңгерушісі (1935–1937), Қазақстан Жазушылар одағының бөлім меңгерушісі (1939–1944), Қазақ мемлекеттік көркем әдебиет баспасында редактор, аға редактор (1945–59) болып істеді.

Тұңғыш өлеңі («Женотделге») 1929 жылы, алғашқы өлеңдер....

Алтындай менің апайларым
жаныма жақын паналарым,
өздеріңнен артық жан барма
әрқашан бізге қарайладың.

Үлкен әпкем Раушан ғой
аумай қалған....

Армансыз адам алысқа бармас.

Талабы жоқ жас ұлың —
Жалыны жоқ шоқпен тең.

Іздеген мұратына жетеді.

Ғасырлардан ғасырларды жалғаған,
Қалың жаудың ерсіз ойын жалмаған.
Қайтпас қайсар ерлігіңді жас ұрпақ,
Түсіне.......

Үкілеп жанын найзаға түйреп тағдырын,
Елемей аққан маңдайда бұршақ жаңбырын.
Сол қайсар жүрек езіліп елдің бағына,
Шайқаста нұрсыз.....

Уа, менің киелі мекенім,
Киелі ақ ордам.
Жұлдызбен таласқан шахар ең,
Үмітті ақтаған.
Қазақтың маңдайын......

Әділдіктің жолы ауыр қашанда,
Бірақ одан еркің түсіп жасқанба.
Себебі ол – көркем.......

Қанымда толқып, үнімде түлеген,
Санамда паналап, түсімде түнеген.
Тұлғаңнан айналдым рухымды көтерген,
Елімнің бағында уақытпен гүлдеген.
Мәңгі елдің тағдыры.....