Парадокс - Дүйсенәлі Әлімақын

Шаттығыңды күліп тұрған Күн деймін,
Жоқ күніңді жұлдызы өлген Түн деймін.
Сені аяйтын Мен бар екем жалғанда,
Мені аяйтын кім бар еді, білмеймін...

Енді ешқашан жығылмас ем, сүйесең.
Жанарыма жалғыз рет түне, Сен.
Сені ойлайтын батыл Жүрек менде бар,
Мені ойлайтын Жүрек кімде жүр екен?

Тағат таппай көңіл құрғыр желіккен,
Сені іздейді көшелерден, көліктен.
Саған раушан ұсынатын мен бармын,
Маған ешкім гүл бермейді неліктен?

Көз алдыңда бар ма жарқын елесім...
Мен туралы не білесің, Сен, осы?
Саған арнап қарға сонет жазамын,
Маған ешкім жыр жазбайды О, несі?

---

Қажетті сілтемелер:

• Дүйсенәлі Әлімақын барлық өлеңдері

• Түнгі тергелу - Дүйсенәлі Әлімақын

• Театр - Дүйсенәлі Әлімақын

• Біз - Дүйсенәлі Әлімақын

• Үштағандар - Дүйсенәлі Әлімақын

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Қарап көріңіз 👇