Сәбит Дөнентаев (Менің жайым)

Кез келіп арыстанның арбауына,
Тап болдым қу түлкінің алдауына.
Бірі ойнап, бірі шындап итермелеп,
Тақсырды жердің биік жарлауына.
Бірі айдап, бірі тартып түсіргенде,
Болар ма менің сынып қалмауыма?
Кетуге су түбіне тұрмын таяу,
Қолымның қай тал жақын қармауына?
Деп ойлап, құлаш жайып, жүрмін сасып,
Уақыт жоқ, мықты осал деп таңдауыма.
Тұншығып, әлім бітті, есім шықты,
Бұрқылдақ, жердің кез боп наңдауына.
От салып біреуі әкеп, бірі үрлеп тұр,
Кім менің су құмақшы жанбауыма.
Кімнің дос, кімнің дұшпан екендігін
Менде жоқ тырнақтай ес аңдауыма.
Соқырдай жетекшіден мықтап ұстап,
Лаж жоқ, бір ерген соң бармауыма.
Түсіріп қараңғыда қыныр жолға,
Қаңғыртып қалма, басшым, қарғауыма.
Жәрдем қып жақын жерден қайтармасаң,
Қуат жоқ ұзақ жолға талмауыма.
Саңырау, өзім соқыр, болсам ақсақ,
Кім көнер ертеңді-кеш зарлауыма?
Қорқамын дертім ұзап кете ме деп,
Бақсының душар болып паңдауына.
Қалайша берсең мағына ерік өзіңде,
Жаздым да бердім, құрбым, таңдауына!